Αυχενικό Σύνδρομο

Τι είναι το αυχενικό σύνδρομο;

Το αυχενικό σύνδρομο δεν είναι μια συγκεκριμένη πάθηση. Αντιθέτως, περιλαμβάνει μια σειρά από συμπτώματα που συγκεντρώνονται στην περιοχή του αυχένα. Τέτοια μπορεί να είναι τα εξής:

• Ζαλάδες
• Δυσκαμψία
• Νευραλγία
• Πονοκέφαλος

Αρχικά, ο αυχένας είναι το σημείο του σώματος που συνδέει το κορμί με το κεφάλι. Πιο συγκεκριμένα, η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης αποτελείται από 7 σπονδύλους. Οι μύες και οι σύνδεσμοι εφάπτονται στους σπονδύλους και διαμορφώνουν μια ιδιαίτερα δυνατή δομή, η οποία μπορεί να ανταποκριθεί στις πολύπλοκες απαιτήσεις που παρουσιάζονται στη ζωή του ατόμου.

Όταν υπάρχουν προβλήματα στον αυχένα και παρουσιάζονται συμπτώματα στην περιοχή του αυχένα, τότε το άτομο πάσχει από αυχενικό σύνδρομο.

Φυσικά, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα εξατομικευμένο πρωτόκολλο θεραπείας, είναι απαραίτητο να υπάρξει και μια προσεκτική και σωστή διάγνωση από τον θεράποντα ιατρό. Μόνο έτσι είναι δυνατό να τεθούν με σαφήνεια τα αίτια, από τα οποία προκλήθηκε το αυχενικό σύνδρομο.

Η εξειδίκευση και οι ευρείες γνώσεις του νευροχειρουργού Παντελή Παπανικολάου, ειδικού στις παθήσεις στη σπονδυλική στήλη συμβάλλουν στο να εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπευτική διαδικασία για κάθε ασθενή. Ένας σημαντικός αριθμός ασθενών εμπιστεύεται την πολυετή εμπειρία του και τις εξειδικευμένες θεραπείες που προτείνει, αποκτώντας θετικά αποτελέσματα στην υγεία τους.

Ποια είναι τα αίτια που οδηγούν στο αυχενικό σύνδρομο;

Αρχικά, υπάρχουν δύο κατηγορίες στις οποίες χωρίζονται τα αίτια που προκαλούν το αυχενικό σύνδρομο: Τα μυϊκά αίτια και τα αίτια από τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. 

• Μυϊκά Αίτια:

Συχνά, οι μύες ευθύνονται για τους πόνους στον αυχένα, ιδιαίτερα σε άτομα νεαρής ηλικίας. Ένας από τους κυριότερους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι οι πολλές ώρες εργασίας μέσω υπολογιστή, σε συνδυασμό με την κακή στάση του σώματος και, φυσικά, του αυχένα. Αυτά προκαλούν σπασμούς στους μύες της περιοχής του αυχένα.

Ως αποτέλεσμα, ο αυχένας χάνει τη φυσιολογική του λόρδωση και καταλήγει στο να ευθειαστεί, μια κατάσταση που προκαλεί θέματα με διάφορους τρόπους.

• Αίτια από τους Μεσοσπονδύλιους Δίσκους:

Μια εξίσου συχνή αιτία που οδηγεί σε αυχενικό σύνδρομο είναι η κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Πρόκειται για μία πάθηση που αφορά κάθε ηλικία και προκαλείται στον αυχένα εξαιτίας έντονου φορτίου που ασκείται στην περιοχή. Ακόμα, μια επιπλέον αιτία που προκαλεί κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου είναι και η απότομη εφαρμογή φορτίου με μη φυσιολογικό τρόπο, όπως για παράδειγμα κάποιο τροχαίο ατύχημα.

Αυχενικό σύνδρομο συμπτώματα

Γενικά, τα συμπτώματα που προκαλούνται στον ασθενή εξαιτίας του αυχενικού συνδρόμου ποικίλλουν και διαχωρίζονται αναλόγως με την έντασή τους. Φυσικά, υπάρχει πιθανότητα τα συμπτώματα να είναι πολύ καλά ανεκτά και ήπια, ή και εντελώς ανυπόφορα. Επίσης, η διάρκεια τους κυμαίνεται από λίγες ημέρες μέχρι και μήνες ή και χρόνια. 

Τέλος, είναι πιθανό τα συμπτώματα να αντανακλούν στον ώμο ή και σε ολόκληρη την περιοχή του άνω άκρου.

Συμπτώματα όπως ο πόνος παρατηρούνται συχνότερα. Ο πόνος αυτός αναφέρεται ως ενόχληση κατά τη διεξαγωγή συγκεκριμένων κινήσεων. Επίσης, ενδέχεται να είναι πόνος ηρεμίας ή ενόχληση που εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο το βράδυ, τις ώρες που ο ασθενής προσπαθεί να κοιμηθεί.

Εξίσου συχνά συμπτώματα είναι και το μουδιασμα στο κεφαλι ή η αίσθηση καυσού. Αυτά αρχίζουν από τον αυχένα και απλώνονται ως στα χέρια. Τέλος, ένα εξίσου συχνό σύμπτωμα στα άτομα με αυχενικό σύνδρομο είναι και ο πονοκέφαλος (αυχενογενή πονοκέφαλο)

Πως γίνεται η διάγνωση;

Αρχικά, το πρώτο που χρειάζεται για τη διάγνωση να γίνει είναι η κλινική εξέταση, κατά την οποία ο θεράποντας ιατρός προχωρά σε εκτίμηση της κατάστασης των μυϊκών ομάδων. Συγχρόνως, εξετάζει το αν υπάρχει σπασμός ή πίεση, καθώς και την ευρύτητα της κίνησης του αυχένα. Ακολούθως, ελέγχονται και τα αντανακλαστικά των άνω άκρων και πραγματοποιείται σύγκριση των πασχόντων μυϊκών ομάδων σε σχέση με τις υγιείς μυϊκές ομάδες.

Επίσης, οι ακτινογραφίες είναι απαραίτητες, καθώς δίνουν στον θεράποντα ιατρό μία ευκρινή εικόνα σχετικά με την κατάσταση των σπονδύλων. Συγχρόνως, έτσι αξιολογείται και το κατά πόσο η λόρδωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης είναι φυσιολογική.

Η μαγνητική και η αξονική τομογραφία, όπως και το ηλεκτρομυογράφημα άνω άκρων, δίνουν περισσότερες λεπτομέρειες για το αυχενικό σύνδρομο.

Αυχενικό Σύνδρομο και Αντιμετώπιση: Ποιοι είναι οι άξονες του θεραπευτικού πλάνου;

Μόλις η διάγνωση επιβεβαιωθεί, γίνεται σχεδιασμός του θεραπευτικού πλάνου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το αυχενικό σύνδρομο. Γενικά, η θεραπεία κινείται σε 3 άξονες, οι οποίοι είναι οι ακόλουθοι:

1. Φαρμακευτική Αγωγή:

Αρχικά, τα φάρμακα είναι η πρώτη επιλογή, μέσω της οποίας αντιμετωπίζεται ο πόνος. Συγχρόνως, επιτυγχάνεται η ανακούφιση από τους μυϊκούς σπασμούς. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει μυοχαλαρωτικά και μη στεροειδή. Και στις δύο περιπτώσεις, τα φάρμακα μπορούν να λαμβάνονται για ένα μικρό και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. 

Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που προτείνεται και η κορτιζόνη ως θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου.

2. Νάρθηκες – Κολλάρα:

Όσον αφορά τους αυχενικούς νάρθηκες και τους κηδεμόνες, αυτά υποστηρίζουν τον αυχένα και προσφέρουν μεγάλη σταθερότητα, με πολύ καλά λειτουργικά αποτελέσματα. Οι νάρθηκες και οι κηδεμόνες χωρίζονται σε μαλακούς και σκληρούς. 

Επίσης, τα κολάρα τοποθετούνται στον αυχένα αναλόγως την περίπτωση του ασθενούς, ενώ μπορούν να τοποθετηθούν για όλη την ημέρα και για περίπου 15 ημέρες. 

3. Φυσικοθεραπεία:

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπευτικής διαδικασίας για το αυχενικό σύνδρομο. Η φυσικοθεραπεία ανακουφίζει τον ασθενή από τον πόνο σε τεράστιο βαθμό και μπορεί να αρχίσει αμέσως μόλις περάσει η οξεία φάση του έντονου πόνου. 

Τα συμπτώματα που προκαλεί το αυχενικό σύνδρομο μπορούν να αντιμετωπιστούν ολοκληρωτικά μέσω του υπερήχου, των μαλάξεων, της κινησιοθεραπείας και της ηλεκτροθεραπείας.

Σε ποιες περιπτώσεις συνιστάται η χειρουργική αντιμετώπιση του αυχενικού συνδρόμου;

Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις που τα συμπτώματα επιμένουν, κάνοντας δύσκολη την καθημερινότητα του ασθενούς και μειώνοντας την ποιότητα της ζωής του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η χειρουργική αντιμετώπιση δίνει την οριστική λύση για το αυχενικό σύνδρομο. 

Η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται στις εξής περιπτώσεις:

• Τα συμπτώματα δεν υποχωρούν με καμία μέθοδο. Αντιθέτως, επιδεινώνονται.
• Ο πόνος στον αυχένα είναι υπερβολικά έντονος. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής καθηλώνεται στο κρεβάτι και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις καθημερινές του δραστηριότητες.
• Τα συμπτώματα αντανακλούν μέχρι τα κάτω άκρα.
• Η μαγνητική τομογραφία δείχνει έντονη πίεση στο νωτιαίο μυελό ή δείχνει την ύπαρξη κάποιας κάκωσης στις νευρικές ρίζες.

Στις περισσότερες περιπτώσεις αυχενικού συνδρόμου, προτείνεται η εκτομή του μεσοσπονδυλίου δίσκου ως το καταλληλότερο χειρουργείο, προκειμένου να επιτευχθεί αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού. Επίσης, προτείνεται και η αυχενική σπονδυλοδεσία.

 

Αυχενικό Σύνδρομο και Ζαλάδες: Μια Σύνδεση που Απαιτεί Προσοχή

 

Οι ζαλάδες μπορεί να είναι ένα ανησυχητικό σύμπτωμα του αυχενικού συνδρόμου, μιας κατάστασης που χαρακτηρίζεται από πόνο και δυσκαμψία στον αυχένα. Αν και η ακριβής σχέση μεταξύ αυχενικού συνδρόμου και ζαλάδων δεν είναι πλήρως εξακριβωμένη, υπάρχουν ορισμένοι πιθανοί μηχανισμοί που μπορούν να την εξηγήσουν:

• “Αυχενικός Ίλιγγος”: Πρόκειται για μια μορφή ιλίγγου που προκαλείται από προβλήματα στον αυχένα, όπως τραυματισμοί, εκφυλιστικές αλλαγές ή μυϊκή ένταση. Αυτά τα προβλήματα μπορούν να επηρεάσουν το αιθουσαίο σύστημα (τους λαβυρίνθους στο εσωτερικό κάθε αυτιού), το οποίο είναι υπεύθυνο για την ισορροπία και τον προσανατολισμό στο χώρο.
• Διαταραχή της Αιμάτωσης: Το αυχενικό σύνδρομο μπορεί να οδηγήσει σε συμπίεση των αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο και το εσωτερικό αυτί. Αυτή η μειωμένη αιμάτωση μπορεί να προκαλέσει ζαλάδες και άλλα συμπτώματα, όπως πονοκεφάλους και προβλήματα όρασης.
• Κρανιακές επεμβάσεις.
• Ψυχογενή αίτια.
• Διάβρωση αρθρώσεων.

Το πρώτο βήμα που χρειάζεται για τη διάγνωση είναι να γίνει κλινική εξέταση, κατά την οποία ο θεράποντας ιατρός προχωρά σε εκτίμηση της κατάστασης των μυϊκών ομάδων. Συγχρόνως, εξετάζει το αν υπάρχει σπασμός ή πίεση, καθώς και την ευρύτητα της κίνησης του αυχένα.

Ακολούθως, ελέγχονται και τα αντανακλαστικά των άνω άκρων και πραγματοποιείται σύγκριση των πασχόντων μυϊκών ομάδων σε σχέση με τις υγιείς μυϊκές ομάδες. Ακόμη, οι ακτινογραφίες είναι απαραίτητες, καθώς δίνουν στον θεράποντα ιατρό μία ευκρινή εικόνα σχετικά με την κατάσταση των σπονδύλων.