Δισκοκήλη Αυχένα: Τι συμπτώματα έχετε & Πώς φεύγει;

Η δισκοκήλη στον αυχένα αποτελεί μια σχετικά συχνή πάθηση. Τα βασικότερα συμπτώματα που εκδηλώνονται είναι ο πόνος στον αυχένα και στο χέρι. Συνήθως, παρουσιάζεται σε ανθρώπους ηλικίας από 30 έως 50 ετών. Στις περιπτώσεις που προϋπάρχει κάποιος τραυματισμός, συνήθως τα συμπτώματα αρχίζουν απότομα. Ουσιαστικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι το τμήμα του δίσκου που προβάλλει, δηλαδή η δισκοκήλη, πιέζει κάποιο αυχενικό νεύρο. Αρχικά, όσον αφορά τον μεσοσπονδύλιο δίσκο, αυτός αποτελείται από ένα περίβλημα με το εσωτερικό του. Το εσωτερικό του, δηλαδή ο πηκτοειδής πυρήνας, είναι μαλακός και έχει μεγάλη ποσότητα νερού. Το περίβλημα του δίσκου, δηλαδή ο ινώδης δακτύλιος, φθείρεται με την πάροδο του χρόνου, εξαιτίας των καταπονήσεων που υφίσταται σε καθημερινή βάση. Ως αποτέλεσμα, σταδιακά εμφανίζονται ευένδοτα σημεία και μια απότομη κίνηση ενδέχεται να προκαλέσει το σπάσιμο του περιβλήματος. Σε αυτό το στάδιο, ένα μέρος από τον πυρήνα του δίσκου βρίσκει χώρο και βγαίνει προς τα έξω. Η συγκεκριμένη κατάσταση θυμίζει αυτό που συμβαίνει όταν τρυπάει ένα σωληνάριο από οδοντόκρεμα, στο οποίο ασκείται πίεση.   Αυτή η έξοδος, δηλαδή η προβολή του πυρήνα μέσα από το περίβλημα του δίσκου, είναι η δισκοκήλη στον αυχένα και εντοπίζεται μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα, εκεί δηλαδή που βρίσκονται ο νωτιαίος μυελός και τα νεύρα. Επομένως, αυτή η προβολή του πυρήνα μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα, ασκεί πίεση στο νωτιαίο μυελό ή/και στο νεύρο που βρίσκεται στη συγκεκριμένη περιοχή.  

Δισκοκήλη Αυχένα & Συμπτώματα

Η πίεση που ασκείται προκαλεί πόνο στο χέρι, ενώ συγχρόνως ενδέχεται να προκαλέσει μούδιασμα και αδυναμία, δηλαδή παράλυση του χεριού. Στις περιπτώσεις που η πίεση είναι κεντρική, ενδέχεται να υπάρχουν ορισμένα συμπτώματα εξαιτίας της πίεσης του νωτιαίου μυελού (αυχενική μυελοπάθεια). Τέτοια συμπτώματα είναι η δυσκολία στο περπάτημα και, όταν η πάθηση βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, η δυσκολία στην ούρηση. Ακόμα, ο ασθενής ενδέχεται να περιγράψει την αίσθηση στο χέρι του σαν «βελόνες, σουβλιές, ηλεκτρικό ρεύμα ή μυρμήγκιασμα». Μέσω της νευρολογικής εξέτασης, εντοπίζεται το σημείο του αυχένα που πιέζεται. Αντίστοιχα, η πίεση στο νωτιαίο μυελό είναι πολύ πιο σοβαρή από την πίεση σε μόνο ένα νεύρο. Ο λόγος είναι ότι ο νωτιαίος μυελός στην περιοχή του αυχένα ελέγχει την κίνηση και στα τέσσερα άκρα. Επιπλέον, ελέγχει και την ούρηση, την αφόδευση και τη σεξουαλική λειτουργία.  

Δισκοκήλη Αυχένα & Θεραπεία της Πάθησης

Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει ξεκούραση, φάρμακα και ένα μαλακό κολλάρο. Ταυτόχρονα, ο ασθενής χρειάζεται να αρχίσει και φυσικοθεραπεία. Τα συγκεκριμένα μέτρα ανακουφίζουν μέσα σε λίγες εβδομάδες το 90% των ασθενών. Επίσης, ο ασθενής είναι απαραίτητο να αποφεύγει τα εξής: 1. Να σηκώνει βάρη. 2. Τις δραστηριότητες που έχουν πολλές δονήσεις, όπως είναι ο διάδρομος στο γυμναστήριο και το κομπρεσέρ. 3. Την παρατεταμένη έκταση ή στροφή της κεφαλής, όπως για παράδειγμα την εργασία σε υπολογιστή που βρίσκεται στο πλάι ή πάνω από το ύψος των ματιών. Όσον αφορά τη φυσικοθεραπεία για τη δισκοκήλη στον αυχένα, αυτή περιλαμβάνει μέσα άμεσης ανακούφισης. Τέτοια ενδέχεται να είναι τα εξής: 1. Μασάζ 2. Υπέρηχοι και διαθερμίες 3. Ασκήσεις σταθεροποίησης του αυχένα 4. Ηλεκτροθεραπεία 5. Ασκήσεις εύρους κίνησης 6. Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας 7. Μηχανική διάγνωση και θεραπεία McKenzie Βέβαια, υπάρχουν περιπτώσεις που ο πόνος δεν υποχωρεί ή το χέρι αρχίζει να παραλύει, οπότε χρειάζεται να γίνει ειδική νευροχειρουργική επέμβαση στον αυχένα.  

Δισκοκήλη Αυχένα & Διάγνωση της Πάθησης

Όσον αφορά τη διάγνωση, αυτή πρέπει να γίνει από κάποιον έμπειρο και άρτια καταρτισμένο νευροχειρουργό, ο οποίος παράλληλα μπορεί να προτείνει και την κατάλληλη θεραπεία. Ο Νευροχειρουργός Dr. Παντελής Παπανικολάου, με τις υψηλού επιπέδου γνώσεις του γύρω από τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, προβαίνει σε άμεση διάγνωση και αποτελεσματική θεραπεία, προσαρμοσμένη στις ξεχωριστές ανάγκες του ασθενούς. Η διάγνωση αρχίζει με τη λήψη του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς και συνεχίζεται με την κλινική εξέταση του αυχένα και των άνω άκρων. Φυσικά, η διάγνωση ολοκληρώνεται με μαγνητική τομογραφία.